پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

محمد کاظمیان با رای اعضای مجمع، به‌عنوان رییس فدراسیون سوارکاری به مدت چهار سال انتخاب شد.شمارش آرا در دور اول به گونه‌ای پیش رفت که با توجه به کسب نشدن ۲۴ رای به عنوان رای مطلق توسط هیچ‌کدام از نامزدها، انتخابات به دور دوم کشیده شد. پیش از این اعلام شده بود که محمداسد مسجدی،‌ فیض‌الله پیری شرفوندی، محمود حیدری، عباس رحمانی، رضا زندی خواری، محمد کاظمیان و سیدرضا میرابوطالبی نامزدهای انتخابات فدراسیون سوارکاری هستند که چند روز قبل زندی به عنوان سرپرست اداره‌کل حقوقی وزارت ورزش و جوانان منصوب و عملا حضور او در انتخابات منتفی شد. این در حالی بود که میرابوطالبی در مجمع حضور پیدا نکرده بود و همچنین اسمی از محمود حیدری در مجمع تابلو اسامی نامزدها نبود تا انتخابات این فدراسیون با چهار نامزد کار خود را دنبال کند. مجمع فدراسیون سوارکاری دارای ۵۲ عضو است که در مجمع دور دوم، ۴۶ نفر حاضر شده و ۴۵ نفر رای خود را به صندوق انداختند. در نهایت محمد کاظمیان با کسب ۳۲ رای به عنوان رییس فدراسیون سوارکاری به مدت چهار سال انتخاب شد و محمد اسدمسجدی ۱۱ رای کسب کرد و ۲ رای هم مخدوش بود.

معاونت ورزش قهرمانی وزارت ورزش چرا اجازه داده تا کارها با این همه تاخیر پیش رود و تعداد فدراسیونهای بدون رئیس به ۱۴ برسد که البته حدود نیمی از آنها هم رشته‌های المپیکی را در خود جای داده‌اند.

وزارت ورزش فردی را به عنوان سرپرست فدراسیون سوارکاری منصوب کرده که ۶ ماه پیش توسط همین وزارتخانه و برای ورود به انتخابات همین فدراسیون «ردِ صلاحیت» شده بود.محمود حیدری سرپرست منصوب شده برای فدراسیون سوارکاری است.حتی سیدمحمد پولادگر به عنوان رئیس شورای تجدیدنظر در نشست اسفندماه این شورا حضور داشت و در واقع یکی از نفراتی بوده که محمود حیدری را برای ورود به انتحابات فدراسیون سوارکاری رد صلاحیت مدیریتی کرده است. حالا به فاصله ۶ ماه همین محمود حیدری سرپرست همین فدراسیون سوارکاری می‌شود. البته که حکم او توسط وزیر ورزش صادر شده؛ اما بر کسی پوشیده نیست که انتصاب‌های اینچنینی با هماهنگی و پیشنهاد معاونت توسعه ورزش قهرمانی و حرفه‌ای وزارت ورزش صورت می‌گیرد، معاونتی که امروز در اختیار سیدمحمد پولادگر قرار دارد.

خط پایان نزدیک است؛ پس از 4سال، سوارکاری ایران دوباره در وقت انتخابات باید رئیسی جدید را برگزیند. 4سال پیش در حالی انتخابات برگزار شد که بیش از چند سال سوارکاری ایران مدیریت مشخصی نداشت و هر از چند گاهی سرپرستی برای آن انتخابات می‌شد.